Ik heb de eer moeke te mogen zijn van drie schavuiten.
Drie bommetjes energie.

De ene wat creatiever, de andere wat avontuurlijker.
De ene wat koppiger, de andere wat eigenzinniger.
De ene met een groot hart, de andere met een kleintje.
De ene met krulletjes, de andere met sproetjes.

Mijn triple trouble.
Mijn drievuldige deugenieterij.
The real shit.

’t Zijn geen doetjes, maar ik zou niet anders willen.

Moeder zijn is een voltijdse job. Zo eentje waarvan niet alle taken even leuk zijn. Ja, mijn jongens zijn om op te eten, een kwartiertje later heb ik echter spijt dat ik het niet gedaan heb.

En soms raak ik zo overprikkelend van hun eindeloze luidheid, dat ik nood heb aan een plek voor mezelf. Maar ben ik twee dagen van ze verwijderd, bekruipt de zonendorst me na anderhalve dag.

Moeder zijn is een constante tweestrijd. Je zoekt naar een evenwicht op een soms slappe koord. En toch… het is het mooiste wat me ooit overkwam. Het zijn mijn kopzorgen en ook mijn geluksmomentjes.

Moeder zijn maakt me soms radeloos. Drie wezentjes opvoeden tot mooie, oprechte en unieke mensen vergt geduld en doorzettingsvermogen. En ook veel grijs haar, want ze kwamen immers niet met een handleiding. Dus geef ik het beste wat ik kan. En alvast sorry jongens voor de bijkomende fuck ups.

From one mother to another: je doet het goed! Geniet van je dag, de volgende 364 dagen zal je er immers op moeten teren. 😉

Liefs,
Geertrui