“Zullen we gaan picknicken in het park?” vraag ik?
“Jaaaaaa!” is de volmondige reactie van de drie aapjes.

Ik heb nog een laatste week vakantie genomen. Nog even genieten van de laatste zomerpiek. Nog wat gezellige uitstapjes ondernemen met m’n jongens, wat klusjes afwerken in huis en stilaan terug in het schoolritme geraken. Had ik dat even verkeerd ingeschat…
Gezellige uitstapjes worden zeker drie keer onderbroken door het betere trek- en duwwerk omdat de ene net iets te lang naar de andere heeft gekeken.
Mijn klusmomentjes worden al snel gestaakt omdat speelse vechtpartijen ontaarden in gebleir omdat de ene iets te wild op het hoofd van de andere is gaan zitten.
De andere kinderen in de straat zijn niet thuis, dus de verveling slaat snel toe. Als je denkt dat 3 broers elkaar zouden entertainen, heb je het op het einde van de vakantie echt mis. “Mijn broers zijn saai!”
Jongens-energie, het is een soort apart.

Onze kinderen zijn duidelijk vakantiemoe. Zeuren, baldadig gedrag of gewoon een lang gezicht trekken is de teneur van deze week. En dat in drievoud. Ik loop de hele dag te scheidsrechteren en te schakelen. Al mijn plannen moeten wijken om deze week toch maar iets of wat gezellig te maken. Zelfs het schrijven van deze tekst heeft drie dagen in beslag genomen omdat ik meermaals mijn laptop moest dichtklappen om dan toch maar de kinderen te entertainen.

Dat brengt mij meteen bij een andere bewustwording van afgelopen zomer. Hoe f*kking moeilijk is dat wel om deze blog hier aan de waggel te houden? Aan ideeën geen gebrek, maar voor de uitvoering ervan ontbreekt het ons veel te vaak nog aan tijd en fut. Shit got real vierde deze week zijn eerste verjaardag. Tijd voor taart, champagne en wat zelfevaluatie:

1. Zoals we in onze allereerste blogtekst vorig jaar schreven is fulltime werken, kinderen in leven houden én bloggen een behoorlijke uitdaging. We zijn er in geslaagd om elf blogberichten op de wereld los te laten, dat is gemiddeld gezien eentje per maand. Eigenlijk van bijlange nog niet slecht! Kortere blogjes kan je vinden op onze social, maar daar liep het wel een beetje spaak (zie punt 2).
   
2. Mark Zuckerberg laat ons niet toe om te adverteren. Meneer valt over de “shit”, maar hij was er beter in gevallen. Onze Instagram-account hebben we dan ook stop gezet, want zowel voor Tom als voor mezelf werd 2 accounts onderhouden bovenop werken en gezinnig wezen te veel van het goede. Ons geploeter gepaard met de nodige zelfspot kan je wel nog steeds vinden op onze persoonlijke accounts (Geertrui & Tom). Feel free om ons daar te volgen!
   
3. We hebben er nog steeds kei veel zin in en we blijven roeien op ons ritme. Ik denk dat dit wel de mooiste les is die we geleerd hebben uit Shit got real: ont-moeten. Het leven is al gejaagd genoeg, dit “moet” vooral leuk blijven. Willen we iets van ons afschrijven, dan doen we dat. Willen we een hele zomer genieten van de zon en onze kinderen, dan doen we dat ook. Dus nee, van ons geen blogtekst over onze reis naar Slovenië. Daar zijn we niet toe gekomen en dat is helemaal oké.

En met deze portie mildheid voor onszelf zetten we ons aan de startlijn van het nieuwe schooljaar. Dat wordt vast a walk in the park. Yeah right.