Ik ben geen fan van de winter en dat bijkomende winteruur. De dagen zijn zo kort en mijn lijf wil dan niets liever dan overgaan tot een winterslaap. Maar onze maatschappij is het daar niet mee eens, dus loop ik weken te vechten tegen mezelf en sleep mij door mijn werk en huishoudelijke taken. Alles frustreert mij: projecten in huis die blijven liggen omdat de energie mij ontbreekt, 3 kornuiten die net iets te vaak hun eigen wil laten primeren, … ’s Avonds val ik ook gegarandeerd in slaap in de zetel en ’s ochtends sta ik op met het gevoel alsof ik eigenlijk niet geslapen heb. En dan zwijg ik nog over mijn kierewiet-meter die in het rood slaat omdat we heel der dagen met z’n allen binnen moeten doorbrengen wegens strontweer. Mijn kinderen kunnen echter probleemloos hun buitenactiviteiten naar binnen verplaatsen: voetballen of elk soort rollenspel waar gevechten aan te pas komen kan je kan je blijkbaar ook in de woonkamer doen, inclusief het bijhorend geroep en getier. Drives. Me. Crazy! Maar ik mag waarschijnlijk al lang blij zijn dat ze geen skate-wedstrijd door de gang houden of een vuurtje stoken in bad. De kunst der cocoonen is hen blijkbaar nog vreemd…
Winterdip, aka last van te korte dagen en te weinig energie, ik ondervind dat al jaren. Mijn kinders en ik, wij zijn buitenwezens. De zomer is ons favoriete seizoen! En winter is gewoonweg kak.
Ik ben geboren in het verkeerde lijf, dat weet ik nu wel zeker. Eigenlijk ben ik een beer in een mensenlichaam: winterslaap here I come!
Dit jaar is denk ik wel het eerste jaar dat ik mijn winterdip wat probeer te omarmen. Of dat ik er toch bewuster mee probeer om te gaan. In plaats van mij te verzetten, schakel ik een versnelling lager. Dat mijn dagen gevuld zijn met enkel het strikt noodzakelijke (lees: voltijds werken, eten maken, keuken opruimen, wassen en plassen, liefde en affectie geven, …) vind ik prima. Al de rest (is er nog veel rest?) blijft dan maar liggen tot de eerste krokus uitkomt. Waarom willen we eigenlijk altijd tegen 120km/u over de autostrade van het leven racen als bewezen is dat 90km/u beter is voor onze leefomgeving en dus ook voor onze levenskwaliteit? Er schuilt eigenlijk zoveel wijsheid in die weetjes en gewoontes uit oma’s tijd. Ik denk dat we het een beetje verleerd zijn om te leven op het ritme van de natuur. Dus laten we met z’n allen die innerlijke beer omarmen, who’s in?
